Vişne Ağacı

• 
  
  

Vişne: Rosaceae familyasından kiraza benzeyen ve tadı kiraz tadından daha ekşi olan bir meyve türü.

Birçok kaynakta vişnenin muhtemel anavatanı olarak Hazar Denizi ile Kuzey Anadolu dağları arasında kalan bölge kabul edilmektedir. Vişnenin botanikteki latince adı olan P. cerasus bugünkü Giresun’un eski adı olan Kerasus’tan gelmektedir.

Kirazla, meyvesinin dışında farklılıkları vardır. Yaprakları kiraz yapraklarından daha küçüktür. Dalları kiraz ağacının dallarına göre daha yaygındır. Vişnenin İran'ın kuzeyiyle Türkmenistan arasındaki bölgede ortaya çıktığı ve oradan Avrupa'ya kadar yayıldığı sanılmaktadır.

Vişne adlı kirazdan ekşi meyvelerini yaz ortalarında veren Vişne ağaçları, Gülgiller' dendir. Anayurdu Anadolu ve Balkanlar olan vişne ağaçları, 5-7 m. kadar boylanabilir; 4 yaşındayken meyve vermeye başlar ve 40-50 yıl yaşar.

Vişne ağacı, yuvarlak taçlı ve kiraza göre daha çalımsı görünüşlüdür. Gövdesi kırmızımtırak gri benekli, donuk ya da parlak renklidir. Dalları kirazınkinden ince ve yay gibi olup sarkıktır. Yaprakları da kirazınkinden daha küçük, ayası düz, parlak yeşil renkli ve tüysüzdür. İlkbaharda erken açan çiçekleri beyaz renklidir. Bir salkımında birden fazla ve altıya kadar değişen sayıda çiçek açar. Temmuz ayı ortalarında olgunlaşmaya başlayan meyveleri, kirazdan biraz basıkçadır. Olgun vişneler, bol sulu ve siyaha yakın kırmızı renklidir.

Ülkemizde iki önemli vişne ağacı türü yetiştirilmektedir. Bunlardan meyvesi her tür kullanıma elverişli olan Kütahya vişnesi, uzun saplı, iri boyda, ucu hafif sivrice, koyu kırmızı ince kabuklu, çok sulu, ekşi ve kırmızı etli meyveler verir. Macar vişnesi ise, kısa saplı, ince, koyu kırmızı renkli kalınca kabuklu, ekşi ve kırmızı etli meyve vermektedir. Her iki türün ağaçları da, temmuz ayından başlayarak bol ürün verir.

Vişne meyvesi, sofralıktan çok meyve suyu, şurubu, reçeli, marmeladı, kompostosu, likörü ile diğer bazı içkileri, pasta ve tatlıları yapılarak tüketilir. Ayrıca kurutularak da yenir.

Ortalama 100 g taze vişnede, 58 kalori ile 14,3 g karbonhidrat vardır. Vişnede A vitamini yüksek olup 1.000 IU’ya kadar varır.

Vişnenin faydaları ise şunlardır:

Vücudu ve mideyi kuvvetlendirir.

Mikrop öldürücüdü

• 
  
• 
  

Andız Ağıcı

yapımında yoğun olarak kullanılan andız kozalaklarının 10. ayın başı itibariyle olgunlaşan kozalaklar köylüler tarafından toplanıyor.
Köylülerin, daha çok vatandaşlar tarafından evlerde kaynatılarak pekmez ve çay yapılmak üzere tercih edilen kozalakların satışından önemli gelir elde ettiğini belirten Yetkililer, "Yöre köylüsü andız pekmezi ve çay için kullanılan kozalakları kilosunu 1 liradan satıyor" dedi.
Silifke Gündem internet sitesinde yer alan haberin devamında; Kimi köylülerin de topladıkları kozalaklarla andız pekmezi ve çayı ürettiğini anlatan eden Gün, şunları söyledi: "Andız kozalağı daha çok pekmez yapımı için tüketiliyor. Kabukları sert cisimlerle kırılan kozalaklar, ağzına kadar su dolu kazan, leğen veya tencerelere konularak bekletiliyor. Yaklaşık 4 gün sonra kozalaklar su içinden çıkarılarak başka kaplarda 12 saat kaynatılıyor. Kaynama sırasında kazanın içindeki sıvı sık sık karıştırıyor ve kaynama anında kazan içindeki su buharlaşarak pekmez oluşuyor."
Andız pekmezinin kırmızıya yakın koyu kahverengi renkte olduğunu, pekmezin bir gün güneşte bırakılması halinde daha dayanıklı ve parlak hale geleceğini vurgulayan Yetkililer, "Andız pekmezi şerbet yapılarak içilebildiği gibi, tatlı olarak yemeklerin yanında da yenilebilir" diye konuştu.

Zeytin Ağacı

Zeytin Ağacı Familyası: Zeytingiller (Oleaceae). Türkiye'de yetiştiği yerler: Ege, Akdeniz, Güneydoğu Anadolu ve Marmara bölgesi.

Nisan-mayıs ayları arasında yeşilimsi-beyaz renkli çiçekler açan, 5-15 m yüksekliğinde, kışın yapraklarını dökmeyen uzun ömürlü ağaç. Gövdeleri çok dallı, Özellikle yan dallar tepe dallardan daha gelişmiş, gri renkli ve yer yer çatlamış kabukludur. Yapraklar kısa saplı, karşılıklı dizilmiş, oval veya mızrak şeklinde, derimsi üst tarafı koyu yeşil, alt tarafı

Zeytin Ağacı

Zeytin Ağacı Familyası: Zeytingiller (Oleaceae). Türkiye'de yetiştiği yerler: Ege, Akdeniz, Güneydoğu Anadolu ve Marmara bölgesi.

Nisan-mayıs ayları arasında yeşilimsi-beyaz renkli çiçekler açan, 5-15 m yüksekliğinde, kışın yapraklarını dökmeyen uzun ömürlü ağaç. Gövdeleri çok dallı, Özellikle yan dallar tepe dallardan daha gelişmiş, gri renkli ve yer yer çatlamış kabukludur. Yapraklar kısa saplı, karşılıklı dizilmiş, oval veya mızrak şeklinde, derimsi üst tarafı koyu yeşil, alt tarafı grimsi yeşil renkli ve tüylüdür. Çiçekler bileşik salkım durumlarında toplanmışlardır. Meyveleri zeytin adını alıp ekim ile ocak ayları arasında olgunlaşırlar. Oval şekilli ve eriksi olan meyveler önceleri yeşil renkli, daha sonra mor veya siyah renge dönerler. Zeytin ağaçları 700-2000 yıl kadar yaşayabilirler.

Kayısı Ağacı

Kayısı Familyası: Gülgiller (Rosaceae) Türkiye’de yetiştiği yerler: Malatya, Erzincan, Bursa, Amasya, Çorum, Niğdekayıs, Kayseri.

Menşei Çin olarak bilinen, 2-10 m yüksekliğinde, dikensi ve tüysüz bir ağaç. Yapraklar uzunca ve mızraksı, kenarları dişli, ucu sivri veya küttür. Çiçekler beyaz veya pembe renkli olup, yapraklardan daha önce meydana gelirler. Meyvelerin üzeri tüylü olup, sarımsı-turuncu renkte eriksidir. Zerdali olarak da bilinir.

Kayısı Bahçesi Kurulmasında

Dikkat Edilece

Kayısı

Kayısı Familyası: Gülgiller (Rosaceae) Türkiye’de yetiştiği yerler: Malatya, Erzincan, Bursa, Amasya, Çorum, Niğde, Kayseri.

Menşei Çin olarak bilinen, 2-10 m yüksekliğinde, dikensi ve tüysüz bir ağaç. Yapraklar uzunca ve mızraksı, kenarları dişli, ucu sivri veya küttür. Çiçekler beyaz veya pembe renkli olup, yapraklardan daha önce meydana gelirler. Meyvelerin üzeri tüylü olup, sarımsı-turuncu renkte

Muz Ağacı

Muzun Anavatanı, Yayılışı, Dünya ve Türkiye'de Üretimi

Muz, Güneydoğu Asya’dan çıkmıştır. Anavatanı Güney Çin, Hindistan ve Hindistan ile Avustralya arasında kalan adalardır.[1] Muzu ilk kültüre alanların balıkçılar olduğu sanılmaktadır. Balıkçılar ağ yapmak için muzun yapraklarından yararlanmışlar ve bu şekilde tarımı başlamıştır.[2] Muzla ilgili ilk eser M.Ö. 600-500 yıllarına aittir ve Hindistan’da bulunmuştur. Muz bitkisi ülkemize ilk defa 1750 yıllarında Mısır’la ilgisi olan zengin bir aile tarafından süs bitkisi olarak, Mısır’dan Alanya’ya getirilmiştir. O yıllarda daha çok süs bitkisi olarak yetiştirilen Muzun meyve verdiğinin görülmesi üzerine, 1930'lu yıllardan sonra meyvesi için ticari amaçla yetiştirilmeye başlanmıştır. Bugün ülkemizde sadece Anamur, Bozyazı, Gazipaşa ve Alanya ilçeleri ile çevresinde Musa Cavendish dediğimiz bodur muz üretimi yapılmaktadır.

Türkiye Üretimi ve Tüketimi: Muz ülkemizde Anamur, Bozyazı, Alanya, Gazipaşa ve çevresinde, Toros dağlarının koruduğu mikroklimalarda, çok sınırlı alanlarda yetiştirilmektedir. Bu nedenle üretim miktarı azdır. 1994 de 12.000 dekar alanda 30.000 ton iken 2000 yılında 20.000 dekar alan ve 80.000 ton üretime ulaşmıştır. Ülkemizin yıllık muz tüketimi ise 400.000 ton civarındadır.

Tüketim Alanları: Muz yukarda anılan özellikleri yanında çiğ olarak yenebilen en güzel meyvelerden biridir. Meyve salataları arasında da yer alır. Muz yeşil iken pişirerek de yenilir.

Muz, sağlığımıza yararlı bir besindir. Yararları şu şekilde özetlenebilir:

• Muz potasyum bakımından zengin bir bitkidir. Bu özelliği nedeniyle tansiyonu belli düzeyde tutar.
• Muz ham olarak tüketildiğinde kabızlığa, olgun tüketildiğinde ishale iyi gelir.
• Muz yemek kişiye psikolojik yönden iyi gelir ve uykuyu düzenler.
• Muz ülser yaralarının tedavisine yardımcı olur.
• Muz yüksek kolesterolü düşürür.

Erik Ağacı

Erik ağacı  yetiştiriciliği  nasıl  yapılır,  bu  konuda bilinmeyenler   erik ağacı, nedir, masraflarınızı  artırmadan   daha    ve  daha  kaliteli  Erik  hasat etmek  için  ne   yapılmalıdır. Diktiğiniz  Erik  fidanlarından hiç  birisi kurumadan  bir an  önce tutup,  meyve vermeye  başlayabilir mi ?  Erik ağacındaki  zararlılar ve  hastalıklar ile   nasıl  mücadele edebilirsiniz. Yaşlanmış  ağaçlarınızı  nasıl  gençleştirebilirsiniz, bunun  için  en  basit  yol  hangisidir. Açan tomurcuklarınızın çoğunluğunun  meyveye  yatması mümkün müdür.  Erik meyvelerinin ağaca tutumlarının çok  iyi  olmasını sağlayarak    olası  dolu  yağışı  gibi  doğal  zararlara karşı  hasarınızı   en aza   nasıl  indirebilirsiniz. Bahçenizdeki –  tarlanızdaki  toprağınız  sertleştiyse  en  kolay  şekilde   nasıl  yumuşatabilirsiniz. Daha az  sulayarak aynı  verimi  ve   kaliteyi  nasıl  alırsınız. Erik ağaçlarının İlaçlanma ihtiyacını  nasıl azaltabilirsiniz. Sayamadığımız daha bir çok pozitif sonuca nasıl ulaşabilirsiniz.

Avokado Ağaçı

Avokado Ağacı ve Avokado Meyvesi: (Persea americana)

Herdemyeşil subtropik bir meyve türü olan avokado, Dünya üzerinde 5 kıtada 50’ye yakın ülkede yetiştirilmektedir. Avokadonun yetiştiricilik alanlarının sınırlı olması, yüksek besin değerinin ve kendine özgü tadının bulunması nedeniyle, pazarda yüksek fiyatla alıcı bulmaktadır. İhracat şansı oldukça yüksek olan bu türün tüketimi, özellikle ekonomik gelir düzeyi yüksek birçok Batı Avrupa ülkesinde giderek artmaktadır.

Avokadonun gıda endüstrisinde değerlendirilmesinin yanında yağ içeriklerinden dolayı, saç ve yüz bakım kremleri, el losyonları ve sabunları olarak kozmetik endüstrisinde de kullanılmaktadır. İtalya ve Fransa’da avokado yağı çok fazla ilgi çekmektedir.

Avokadonun Faydaları:

Avokadonun kendine özgü tadının ve aromasının oluşmasında yağının büyük önemi bulunmaktadır. Avokado yağının insan beslenmesindeki önemi; atherosklerotik kalp hastalıklarına neden olan kandaki düşük yoğunluktaki lipoprotein (LDL) kolesterol seviyesini azaltan, tek zincirli doymamış oleik asidi içermesidir. Ayrıca, diğer besinlerden daha yüksek yoğunlukta antioksidant A,B ve E vitaminleri ve yüksek çözülebilir lif içeriği ile kalp sağlığını korumada avokadonun potansiyel yararları bulunmaktadır.

Kaynak: Batı Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü

Not: BATEM' den Virüsten Ari, Tescilli ve Sertifikalı Narenciye ve Subtropik meyve fidanları temin edebilirsiniz.

Avokado Yetiştiriciliği: İklim isteği, toprak isteği, anaçları, döllenme biyolojisi, fidan çeşitleri, bahçe tesisi, bahçelerin yıllık bakım işleri, budama, hasat, depolama, hastalık ve zararlıları ile ilgili detaylı bilgi için lütfen tıklayınız;

.

Hindistan Cevizi AĞACI

Hindistan cevizi ağacı bir palmiye türüdür. Daha çok tropikal ülkelerde yetiştirilir. Öte yandan, nemli, sıcak ve güneşli Pasifik adalarında kendiliğinden biten bu ağaca çeşitli yararlar sağladığı için «bitkilerin kralı» da denir. Daha çok aynı adla anılan meyvesiyle bilinir.

Hindistan cevizi ağacının dalları yoktur. Kalın gövdesi yirmi metre yükseğe kadar uzanır. Dev bir sap biçimindeki bu gövdenin içi bitki özüyle doludur. Her ay dev gövdenin tepesine doğru bir yaprak filizlenir, hemen büyür ve düşer; yerinde yalnızca kurumuş ince bir sap kalır. Pervane biçiminde kat kat sıralanmış bu kurumuş yaprak sapları ağacın gövdesine boğum boğum bir görünüm verir. Yeşil yapraklar ağacın doruğundaki tepe tomurcuğu çevresinde bir demet biçiminde toplaşır. Bu tepe tomurcuğu çok lezzetli ve makbuldür, ancak bu tomurcuğu koparmak ağacı öldürmek demektir. Palmiye ağacı on yıllık bir gelişme süresinden sonra meyve vermeye başlar. Meyvelerin tam olarak olgunlaşması için bir yıl gerekir. Çiçek tomurcukları ezildiğinde oldukça besleyici şekerli bir su çıkarır. Bu çiçek özü bira yapımında kullanılır. Her beş ayda bir, hindistan cevizinin içi sütlü bir öz ile dolar bu öz bir süre sonra koyulaşır ve sonunda iyice katılaşıp etli bir meyve olur. Bu etki kısım ya olduğu gibi yenir ya da dış ülkelere gönderilmek üzere kurutulur: Bu Pasifik adalarının özellikle de Filipinlerin en büyük geçim kaynağı olan «kopra» dır. Kopradan çıkarılan yağ sabun sanayiinde kullanılır. Tarım yöntemlerinin giderek gelişmesi sonucu her hindistan cevizi ağacından yılda yetmiş ile yüzyirmi ceviz elde edilir. Bu verimli ağaçlardan bir teki, (çoğunlukla doksan yıllıktır) bir insanı tüm yaşamı boyunca besleyebilir. Hindistan cevizinin kabuklarından kap kacak, yapraklarından kumaş, gövdesinden de oyma kayıklar yapılır.

ÇAM AĞACI

Çam ağacı nedir?

Çam ağacı; İngilizce adı "Pinaceae" olan ve Türkçe'de "Pinus" olarak okunana Çamgiller familyasında bulunan 115'e yakın çeşidi olan iğne yapraklı bir kozalaklı ağaç türü'dür.

Çam ağacının yaşlı mı yoksa genç mi olduğu nasıl anlaşılır?

Genç çamların tacı genellikle konik dalları yatay ve çevrel dizilişlidir. Yaşlı ağaçların tacı ise yuvarlak, düz ya da yayvan olabilir. Bu bilgilere göre çam ağaçlarının tac'ından onun yaşlı bir ağaç mı yoksa genç bir ağaç mı olduğunu anlayabilirsiniz.

Çam ağacının özellikleri

1. Gövde kabuğu kalın, pürüzlü ve çatlaklıdır.

2. 115 türü bulunmaktadır.

3. Uzunlukları 10-20 m arasıdadır.

4. Kışın yapraklarını dökmezler.

 ağacı nedir?

Çam ağacı; İngilizce adı "Pinaceae" olan ve Türkçe'de "Pinus" olarak okunana Çamgiller familyasında bulunan 115'e yakın çeşidi olan iğne yapraklı bir kozalaklı ağaç türü'dür.

Çam ağacının yaşlı mı yoksa genç mi olduğu nasıl anlaşılır?

Genç çamların tacı genellikle konik dalları yatay ve çevrel dizilişlidir. Yaşlı ağaçların tacı ise yuvarlak, düz ya da yayvan olabilir. Bu bilgilere göre çam 

KESTANE AĞACI

Kestane Ağacı

                                                      

Kestaneler Fagaceace (kayıngiller) familyasının Castanea cinsine mensupturlar. Kestanelerin bilinen 13 türü genellikle kuzey yarım küresinin değişik bölgelerine yayılmışlardır. Bu türlerin doğal yayılma alanları Doğu Asya ( Çin, Kore, Japonya), Türkiye, Güney Avrupa ve Kuzey Amerika’dır.

Kestane ağaçları, güzellik, barınak ve yakacak için dünyada 4000 yıldan beri yüksek, serin ve yağışı bol bölgelerde yetiştirilmektedir. Verimliliği, hasatının kolaylığı, yeme için hazırlığının basit olması ve az çok gelir sağlaması insanları kestane yetiştirmeye sevk etmiştir. Anadolu kestanelerinin de içinde bulunduğu C. sativa türünün gen merkezlerinden biridir. Yayılış merkezinin neresi olduğu kesin olarak bilinmemektedir.

Anadolu’nun bu türün anavatanı olduğu ihtimali kuvvetlidir. Eski Yunanlı ve Romalı Yazarlara göre Kestane M.Ö. 5. Yüzyılda Anadolu’dan Yunanistan’a buradan da Güney İtalya ve İspanya’ya götürülmüştür. Rubner’e göre Kafkaslar, Türkiye, Yunanistan, Arnavutluk, Doğu ve Güneydoğu Yugoslavya, Kuzey İtalya, İspanya kestanelerinin (C.sativa) doğal yayılış alanlarıdır. Bu doğal yayılış alanları dışında kestane, Fransa, İsviçre, Almanya, Hollanda, İngiltere ve İrlanda’da kültür bitkisi olarak yer almıştır.

Kestaneler deniz seviyesinden itibaren genel olarak 700-800 m. yüksekliklere kadar yetişebilirse de bu durum çeşitli ekolojilere göre değişiklik göstermektedir. Örneğin; Anadolu’da 1390 m. İspanya’da 1625 m. Kafkaslarda 1800 m’ye kadar yükselen arazilerde yetişebilmektedir.

Kestanenin odunu düzgün yapılı ve çürümeye dayanıklıdır. Bir çok yapı işlerinde, elektrik direklerinde ve demiryolu raylarının döşenmesinde kullanılıyordu. Çiftçilerin ziyafetlerinde geyik, karaca, sülün v.s. gibi hayvanlarla birlikte mutlaka kestane pişmiş veya pişmemiş olarak yer alırdı (Jaynes, 1979). A.B.D.’de büyük kıtlık esnasında başlıca yiyecek kestane olmuştur. Bu dönemde evcil ve yabani hayvanların beslenmesinde çok önemli bir yiyecek idi. Hatta A.B.D.’deki yabani hindilerin neslinin tükenmesi kestane ormanlarının tükenmesine bağlanmaktadır.

Sert kabuklu meyvelerde genellikle yağ oranı yüksek olduğu halde kestanede karbonhidratlar daha fazladır. Kestane meyvesi normal koşullarda %40-45 su, %3-6 protein, %3-5 yağ, %40-45 karbonhidrat, %1,3 kül bulunmaktadır. Kestane eski zamanlardan beri insan beslenmesinde karbonhidrat kaynağı olmuştur. Ayrıca C ve A vitaminlerinin de olduğu kaydedilmektedir.

Çınar Ağacı

Çınar Ağacı



Ormanların vazgeçilmez ağaçlarından biri olan çınar ağaçları, geniş ve uzun boyları ile bilinmektedir. Yaprakları avuç içi büyüklüğünde ve parçalı bir şekildedir. Çınar ağaçları ormanlarda bulunmanın yanı sıra, dere ve nehir kenarlarında da sıklıkla görülen ağaçlardır. Dikildiği andan itibaren kısa zamanda gelişme gösterir ve uzun süre yaşamaya devam ederler. Yeryüzünde pek çok türü bulunsa da, ülkemizde tek tür çınar ağaçları yetişmektedir.
Boyları yaklaşık 30 metreye kadar ulaşabilen çınar ağaçlarının genişliği ise 10 metreyi bulmaktadır. Çınarın ana vatanı Avrupa, Kuzey Amerika ve Asya kıtalarıdır. Ülkemizde başta doğu Akdeniz olmak üzere, İstanbul ve Bursa gibi büyük şehirlerde park ve yol kenarı süslemelerinde çınar ağaçları bulunmaktadır.
Uzun ömürlü ve dayanıklı bir ağaç olmasından dolayı, büyük şehirlerde bulunan bazı çınar ağaçları asırlık ömürleri ile tarihi değer niteliği taşımaktadır.

Palamut Ağacı

Palamut Ağacı Nedir?

Pelit ağacı veya meşe palamudu olarak da bilinen palamut ağacı, Kayıngiller familyasından olan bir türdür. Anadolu topraklarında doğal olarak yetişen ve 2 metre boya erişen yapıdadır. Meyvesi silindir şeklinde, tadı buruk ve kahverengi renklidir. Türkiye’de de yaygın şekilde bulunan palamut ağacı, meşe palamudu ya da pelit ağacı isimleri ile tanınmaktadır. Marmara ve Trakya yörelerinde sıkça palamut ağacına rastlamak mümkündür. Kurak yerlerde dahi yetişmeye elverişli özelliğe sahiptir.
Yaprağından ve meyvesinden pek çok alanda faydalanmak mümkündür. Özellikle palamut meyvesi boya alanında çokça kullanılmaktadır. Palamut ağacının türlerine göre palamut meyvesinin genel görünümü de farklılık göstermektedir. Kimi uzun kimi kısa yapıda olabilmektedir.
Yabani ve kemirgen hayvanların önemli bir gıdası olarak, içeriği ve besleyiciliği oldukça zengin bir meyvedir. Palamut kerestecilik sanayisinde kullanılmakla birlikte, verimli bir yakacak olarak da birçok yerde kullanılmaktadır.

Ceviz Ağacı

Türkiye'nin hemen her yerinde yetişir. Orman oluşturmaz. Bahçelerde, tarlalarda yetiştirilir.

Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odun dardır. Dağınık gözeneklidir. İlkbahar dokusunu oluşturan gözenekleri, sonbahar dokusunu oluşturan gözeneklerinden iridir. Yıl halkaları kesin ve belirli bir şekilde birbirinden ayrılır. Gözenekler, başkesitte küçük delikler halinde , öz ve damar kesitte iğne yırtığı halinde görünür. Cevizin öz ışınları gözle görülmeyecek kadar küçüktür. İlkbahar ve sonbahar dokularının farkı, renkte olması yüzünden özkesitte değişik renkte paralel çizgiler görülür. Damar kesitli zengin damar desenleri oluşur. Damarlı, dalgalı, parıltılı türleri vardır. Cevizin köke yakın bölümlerinden çıkarılan kök kaplamalar çok canlı simetrik desenler elde etme olasılığını verir. Böyle kaplamalar özellikle klasik mobilya üretiminde aranır.

Dış odunu sarı, gridir. Göbek odunu açık sütlü kahverengiden koyu kahverengine kadar değişir.

Cevizin kerestesi orta sert ve sıkı elyafladır. Ağır ağaçlardandır. Çivi, vida ve tutkalla bağlantı kurma niteliği yeterlidir. Fizik etkilere dayanımı iyidir. Çok çalışır ve çok çeker. Kolay yarılır. Yalnız kuru ortamda dayanıklıdır. Kolay ve rahat işlenir.

hemen her yerinde yetişir. Orman oluşturmaz. Bahçelerde, tarlalarda yetiştirilir.

Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odun dardır. Dağınık gözeneklidir. İlkbahar dokusunu oluşturan gözenekleri, sonbahar dokusunu oluşturan gözeneklerinden iridir. Yıl halkaları kesin ve belirli bir şekilde birbirinden ayrılır. Gözenekler, başkesitte küçük delikler halinde , öz ve damar kesitte iğne yırtığı halinde görünür. Cevizin öz ışınları gözle görülmeyecek kadar küçüktür. İlkbahar ve sonbahar dokularının farkı, renkte olması yüzünden özkesitte değişik renkte paralel çizgiler görülür. Damar kesitli zengin damar desenleri oluşur. Damarlı, dalgalı, parıltılı türleri vardır. Cevizin köke yakın bölümlerinden çıkarılan kök kaplamalar çok canlı simetrik desenler elde etme olasılığını verir. Böyle kaplamalar özellikle klasik mobilya üretiminde aranır.

Dış odunu sarı, gridir. Göbek odunu açık sütlü kahverengiden koyu kahverengine kadar değişir.

Cevizin kerestesi orta sert ve sıkı elyafladır. Ağır ağaçlardandır. Çivi, vida ve tutkalla bağlantı kurma niteliği yeterlidir. Fizik etkilere dayanımı iyidir. Çok çalışır ve çok çeker. Kolay yarılır. Yalnız kuru ortamda dayanıklıdır. Kolay ve rahat işlenir.